Home >> Kapitulli i dytë >> Tema e katert: Madhërimi i statujave dhe i përmendoreve

Kanali YouTube:Ergin Shala | Tema: Manifestimi i shirkut, përmendoret dhe vendet e shenjta | Autor: Shejh Xhemil Zejno

Madhërimi i statujave dhe i përmendoreve

Profeti (paqja qoftë mbi të) na e ka ndaluar pikturimin ¹ e krijesave që kanë shpirt, sidomos kur bëhet fjala për pikturat e njerëzve me pozitë, siç janë dijetarët, udhëheqësit etj. Po ashtu ai e ka ndaluar varjen e pikturave (dhe fotografive) nëpër mure, ashtu siç ka ndaluar dhe ngritjen e përmendoreve për të nderuar e për të përkujtuar njerëzit e shquar, pasi këto veprime janë disa nga rrugët që të çojnë drejt shirkut të madh.

Siç tregohet dhe në disa hadithe të ndryshëm,
fillimet e shirkut e kanë origjinën e tyre pikërisht tek këto piktura dhe statujëza, të cilat në dukje duken si të padëmshme. Para se Allahu i Madhëruar të dërgonte Nuhun, në popullin e tij jetonin disa njerëz të devotshëm, të cilët për shkak të besimit të tyre ishin shumë të dashur për njerëzit. Pas vdekjes së tyre shejtani, duke shfrytëzuar këtë dashuri, u mbushi mendjen njerëzve, me dredhitë e tij të panumërta, që të vendosnin në vendet ku rrinin këta njerëz të mirë para se të vdisnin disa statujëza dhe t'i quanin ato me emrat e tyre, në mënyrë që të mos i harronin ata. Njerëzit i dëgjuan fjalët e shejtanit dhe vepruan siç u tha ai. Me kalimin e kohës, brezat e mëvonshëm e harruan shkakun e vendosjes së këtyre statujave, i cili, siç thamë dhe më sipër, ishte thjesht përkujtimi i këtyre njerëzve të mirë dhe filluan të mendojnë se ato kishin fuqi mbinatyrore dhe mund t'u sillnin të mira dhe të largonin fatkeqësitë, ndaj dhe filluan t'i adhurojnë, duke iu lutur atyre e duke bërë flijime për ta. Kur Allahu dërgoi Nuhun për t'i ndaluar ata nga kryerja e këtij shirku, shkaku i të cilit ishin statujat e njerëzve të mirë, populli i tij nuk pranoi që ta linte adhurimin e këtyre statujave, të cilat tashmë ishin shndërruar në idhuj:

“E ata thanë: mos i braktisni zotat tuaj! Mos e braktisni Ueddin, Suaun, Jeguthin, Jeukin dhe Nesrin.”
{71:23}

Këta ishin emrat e atyre njerëzve të mirë, për nder të të cilëve u vunë dhe statujat.

Shkurtimisht, mund të themi se vendosja e përmendoreve nëpër sheshe e parqe është e ndaluar, pasi ajo mund të shpjerë, me kalimin e kohës, në lindjen e formave të ndryshme të shirkut ² . Gjithashtu, ne nuk duhet të shohim se ç'bëjnë jomuslimanët, pasi ata nuk kanë një akide (besim) të saktë që t'i ndalojë nga kryerja e veprave të tilla.

---

• ¹ Fjala e përdorur në arabisht në këtë rast përfshin si pikturat, ashtu dhe fotografitë, ndaj dhe disa dijetarë janë të mendimit se ndalimi i Profetit (paqja qoftë mbi të) nuk është vetëm për pikturat, por edhe për fotografitë. Disa dijetarë të tjerë thonë që ndalimi përfshin vetëm pikturat. Sidoqoftë, pa dashur të hyjmë në hollësi, duhet të kemi parasysh se nëse fotografia bëhet me qëllim për t'u varur diku e për t'u madhëruar, siç është rasti i fotografive të udhëheqësve, atëherë të gjithë dijetarët janë të një mendimi lidhur me ndalimin e saj. Pra edhe ata që kanë lejuar bërjen e fotografive, nuk kanë lejuar varjen e tyre nëpër mure, pasi kjo konsiderohet një lloj madhërimi i tyre.
• ² Dikush mund të thotë se ky rrezik nuk egziston më, pasi njerëzimi ka ecur shumë përpara që nga koha e Nuhut. Ky person dhe shumë të tjerë kujtojnë se me fjalën adhurim kuptohet vetëm bërja e duasë apo kërkimi i ndihmës, duke harruar se koncepti islam mbi adhurimet është shumë më i gjerë. Sipas Islamit dashuria, frika, madhërimi janë prej adhurimeve më të spikatura. Është e vërtetë që sot njerëzit nuk shkojnë që të luten tek këto statuja e përmendore, por ama askush nuk mund të jetë i sigurtë, lidhur me dashurinë, frikën apo madhërimin e tyre për to. Nëse dashuria dhe madhërimi kalojnë kufirin e duhur, atëherë ato janë shirk. Rasti më konkret është fakti që gjatë komunizmit, portretet, bustet dhe përmendoret e diktatorit komunist mbushnin gjithë vendin dhe ishin ato që fusnin, gjithmonë e më tepër, dashurinë dhe madhërimin e tij në zemrat e njerëzve.